Co wybrać?
Niejednokrotnie w przemierzaniu sklepowych półek napotykamy na towary, z którymi nie mieliśmy wcześniej do czynienia. Zastanawiamy się wtedy, czy są one wartościowym produktem czy chwilową modą. Wiele osób ma podobne odczucia odnośnie popularnych ostatnio zabawek drewnianych. Coraz bardziej zdobywają one rynek i niewątpliwie mają wiele zalet, które zachęcają do zakupu. Przede wszystkim są to zabawki urocze w swej prostocie, które pobudzają wyobraźnię dziecka i zachęcają do kreatywnej zabawy. Wymagają inwencji twórczej oraz pobudzają do ruchu. Kolejna zaleta to ekologiczne materiały, które nie mają negatywnego wpływu na zdrowie dziecka, w przeciwieństwie do plastikowych zabawek z Chin. Z pewnością będą więc stanowiły one udany zakup.
Zabawki edukacyjne z drewna
a rynku zabawek możemy zauważyć coraz liczniej występujące edukacyjne zabawki z drewna. Mają one niewątpliwie wiele zalet, które są doceniane przez rodziców. Przede wszystkim wykonane są z ekologicznych materiałów, bezpiecznych dla zdrowia dziecka. Zabawki edukacyjne zachwycają swoim bogatym wzornictwem, dzięki któremu znajdziemy coś dla dziecka w każdym wieku. Szczególnie rozchwytywane są wszelkiego rodzaju układanki, które wymagają dopasowywania kształtów i kolorów. Rozwijają one dziecko zarówno psychicznie, jak i manualnie. Powodzeniem cieszą się także różnego rodzaju puzzle, które pobudzają wyobraźnię i kreatywność.
Poznaj historie latawca
Historia tego jednego z najstarszych przyrządów latających cięższych od powietrza sięga kilkuset lat przed naszą erą, a jego ojczyzną są Chiny. Przypuszczalnie konstruktorem pierwszego latawca był ok. 500 r p.n.e. niejaki Lu Ban. Dawne wzmianki przypisują również skonstruowanie drewnianego latawca w kształcie ptaka innemu Chińczykowi Mo Di1. Historia zanotowała, że cesarze chińscy wykorzystywali latawce do celów wojennych. Sporządzone z listewek bambusowych i papieru ryżowego w kształcie przeraźliwych smoków, malowane na jaskrawe kolory, a następnie puszczane w stronę nieprzyjaciela siały postrach wśród wrogich wojsk. Cesarz Wu (465-549) z dynastii Liang zastosował latawce do łączności sygnalizacyjnej. Święto latawców obchodzone jest dotychczas w Chinach 9 dnia 9 miesiąca roku.
Z Chin latawiec zawędrował, za pośrednictwem kupców i marynarzy, do Korei, Japonii, na Archipelag Malajski, przez Birmę i Indie do krajów arabskich i Afryki Północnej, aż w końcu w XIV wieku trafił do Europy, a pod koniec XIX stulecia dotarł także do Ameryki i Australii. W Polsce latawce niewątpliwie musiały być znane od czasu najazdu Tatarów, kiedy to w bitwie pod Legnicą w 1241 r. stosowane były latawce o smoczych kształtach; pewne informacje przekazane zostały przez rysowników i malarzy ? były to latawce w formie dziecięcych zabawek, a te namalowane dane pochodzą z przełomu XVIII i XIX wieku.
W Tajlandii puszczanie latawców było rozrywką rodziny panującej i zajmowało to tyle czasu, że władca często nie miał kiedy zająć się sprawami państwowymi. Dlatego w roku 1358 wydano edykt zakazujący używania latawców w pałacu królewskim i w jego okolicachpotrzebne źródło. Z czasem zabawa te spopularyzowała się. Sezon puszczania latawców rozpoczyna się tu ? jak i w innych krajach Półwyspu Indochińskiego ? po zbiorach ryżu. Dawniej trwał on ok. 3 miesiące, obecnie ? ze względu na dwukrotne zbiory w ciągu roku ? jest znacznie krótszy.
Japonia natomiast jest krajem, gdzie latawiec jest najbardziej ukochaną zabawką, a zarazem i ważnym symbolem. Piątego dnia piątego miesiąca każdego roku wypuszcza się tam ogromną ilość latawców dla uczczenia męskich potomków, co ma na celu dodanie tymże potomkom waleczności, płodności i wszystkiego co najlepsze. Także w Japonii, setki lat temu, powstało Rokkaku, czyli walki olbrzymich latawców.
W Syjamie latawce pełniły funkcje podobne jak w Europie proporce czy flagi. Królowie i książęta kazali wypuszczać nad swoimi posiadłościami barwne latawce, symbolizujące dostojeństwo i władzę.
W całej Europie latawce stały się popularne w XVII stuleciu, a ich zasadniczy romboidalny kształt nie zmienił się do dziś. Niegdyś wysmarowane siarką, zmieszaną z woskiem i prochem, po podpaleniu liny uwięziowej używane były przez białych misjonarzy jako wiadomość od zagniewanego Boga i stały się skutecznym środkiem krzewienia chrześcijaństwa wśród barbarzyńcówpotrzebne źródło. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów latawce nazywano ?szybami? (od. szybować) lub szaszorami i miały one zwykle kształt orła2.
Latawce były (i są) wykorzystywane do rozmaitych celów, a także stały się obiektem licznych eksperymentów. Oto kilka ciekawszych dat z przebogatej historii latawców:
w 1749 r. po raz pierwszy wykorzystano latawiec do celów meteorologicznych; Thomas Melville i Alexander Wilson zmierzyli temperaturę na wysokości 900 m za pomocą termometru umieszczonego właśnie na latawcu;
w 1752 r. Benjamin Franklin dokonał pomiaru ładunków elektrostatycznych, wypuszczając latawiec z umocowanym metalowym kluczem w czasie burzy, co doprowadziło do wynalezienia piorunochronu;
w 1760 r. po raz pierwszy wykorzystano latawiec do celów ratownictwa morskiego;
w roku 1835 w USA powstało stowarzyszenie naukowo-badawcze, klub latawcowy Franklin Kite Club;
w 1846 r. Rosjanin A. Popow wykorzystał linkę holowniczą latawca jako antenę radiową;
w 1883 r. meteorolog E. D. Archibald rozpoczął w Anglii badania górnych wiatrów przy użyciu latawca, dzięki czemu odkrył dziś już dobrze znane fakty: zwiększanie się prędkości wiatru wraz ze wzrostem wysokości oraz zmiany jego kierunku;
w 1887 r. ten sam Archibald po raz pierwszy użył aparatu fotograficznego umocowanego na latawcu do wykonania zdjęć z powietrza; metoda ta do dziś wykorzystywana jest m.in. w archeologii lotniczej;
w 1893 r. Anglik Lawrence Hargrave wynalazł latawiec skrzynkowy, który stosowany następnie był m.in. do badań meteorologicznych;
w 1894 r. natomiast Amerykanin McAdie ulepszył latawiec stosowany w badaniach meteorologicznych i wraz z W. Eddym, który udoskonalił konstrukcję latawców sondażowych, wyposażał małe statki powietrzne w samopiszącą aparaturę pomiarową; w tym też roku pięć latawców Eddy?ego wraz z aparaturą o masie ok. 5 kg wzniosło się na wysokość ponad 500m;
w 1901 r. odbyła się pierwsza transatlantycka transmisja radiowa z użyciem linki latawca wzniesionego na wysokości 120 m, której to transmisji twórcą był Guglielmo Marconi;
w 1903 r. Anglik Samuel F. Cody pokonał kanał La Manche w łodzi holowanej przez latawiec skrzynkowy;
w 1910 r. we Francji powstała wojskowa jednostka latawcowa przystosowana do załogowych lotów obserwacyjnych (latawiec typu Cody z zawieszonym obserwatorem);
w 1938 r. Polak M. Bohatyrew opatentował latawcowy system szkolenia skoczków spadochronowych;
w latach 1940-1945 wszystkie brytyjskie samoloty wyposażone były w sprzęt ratowniczy, w skład którego wchodził mały składany latawiec skrzynkowy do rozwijania linki antenowej aparatury radiowej;
w 1950 r. Główna Kwatera Związku Harcerstwa Polskiego zorganizowała pierwsze korespondencyjne ogólnopolskie zawody latawcowe;
w 1956 r. na Arktyce i Antarktydzie uczeni radzieccy za pomocą latawców dokonali pomiarów dolnych warstw atmosfery ziemskiej;
w 1979 r. pokonano po raz kolejny rekord wyniesionej wysokości meteorologicznych aparatów pomiarowych umieszczonych na latawcu do 10 tys. metrów!
Pierwsze latawce budowano z takich materiałów jak bambus, jedwab czy papier. Dzisiejsze latawce bardzo różnią się nawet od swoich odpowiedników sprzed 10-20 lat. Obecnie do ich produkcji używa się wysoce zaawansowanych technologicznie materiałów, a kształty czy wykroje projektuje się na komputerze. Latawce szyje się ze specjalnych tkanin poliestrowych, poliamidowych, powlekanych silikonem z delikatną siatką wewnątrz, która dodatkowo wzmacnia tkaninę. Dzięki temu są one bardzo wytrzymałe i ultralekkie. Do konstrukcji szkieletów używane są pręty i rurki z włókien szklanych lub węglowych, a także linki o szczególnie dużej wytrzymałości, takie jak m.in. dyneema, technora, aramid czy kewlar. Kapy, łączniki, zabezpieczenia, karabinki oraz wzmocnienia to także wyspecjalizowane materiały, które czynią latawiec naprawdę profesjonalnym obiektem latającym.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Latawiec