Wikipedia o płytkach dywanowych
Płytka dywanowa ? tkanina dekoracyjna o kształcie kwadratowym, układana na podłodze, stosowana najczęściej w pomieszczeniach biurowych i komercyjnych. Płytki dywanowe posiadają warstwę spodnią wykonaną z materiałów bitumicznych lub PCV. Warstwa wierzchnia najczęściej wykonana jest metodą tuftingu lub igłowania, a użyte surowce to poliamidy, polipropylen, wełna, poliestry lub ich mieszanki.
Korzyści
Płytki dywanowe montuje się przy pomocy tzw. żelu antypoślizgowego, co pozwala wymieniać pojedyncze zniszczone płytki na nowe. W razie użycia kleju (co jednak nie pozwoli na łatwą wymianę płytki), powinien to być klej mocniejszy niż w przypadku wykładziny w rolce, ze względu na możliwość odklejania się brzegów kwadratów. Do zalet płytek dywanowych zaliczyć można mniejszą ilość odpadów (ok. 5%) w porównaniu do wykładziny z rolki (średnio ok. 20%), łatwość transportu między piętrami w stosunku do kilkumetrowej rolki wykładziny, a także znacznie mniejszą wagę: karton kwadratów płytki 50×50 cm zawierający do 5 m? płytek waży zaledwie 25 kg, zaś rolka wykładziny o szerokości 400 cm może ważyć nawet 300 kg. Do montażu płytek nie potrzeba też całkowicie wynosić mebli z pomieszczenia i przechowywać ich w drugim miejscu ? co jest konieczne w wypadku montażu wykładziny w rolce. Płytki dywanowe są też bardziej odpowiednie do montowania na podwyższanych podłogach, kryjących przewody elektryczne i komputerowe. Płytki dywanowe zachowują swój kształt dzięki warstwie włókna szklanego. Duże znaczenie mają również certyfikaty niepalności - wykładziny w rolkach posiadają zwykle klasę reakcji na ogień Cfl-S1, która jest niewystarczająca przy obecnych europejskich normach przeciwpożarowych dla większości budynków użyteczności publicznej. Płytki dywanowe z kolei posiadają certyfikat Bfl-S1 - o stopień wyższy - i wykazują lepszą ochronę w przypadku pożaru.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82ytka_dywanowa
Wikipedia o liniale krawędziowym
Definicja liniału krawędziowego - dzięki Wikipedii:
Liniał krawędziowy ? urządzenie pomiarowe, które służy do sprawdzania płaskości powierzchni. Jedno czoło liniału jest ścięte pod kątem 90°, natomiast drugie pod kątem 45°. Robocza część liniału krawędziowego jest zaokrąglona oraz jest pochylona umożliwiając pomiar szczeliny. Liniał ten przykłada się do sprawdzanej powierzchni w różnych pozycjach jednocześnie obserwując, czy występuje szczelina świetlna między krawędziami liniału a sprawdzaną powierzchnią.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Linia%C5%82_kraw%C4%99dziowy
Zastosowania PCW w praktyce
Poli(chlorek winylu) (polichlorek winylu, PVC, PCWa) ? polimer syntetyczny z grupy polimerów winylowych, otrzymywany w wyniku polimeryzacji chlorku winylu. Stosowany do wytwarzania tworzyw sztucznych. Ma właściwości termoplastyczne, charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, jest odporny na działanie wielu rozpuszczalników.
Nazwa handlowa w Polsce
W obrocie handlowym w Polsce występuje jako polwinit (zmiękczony, czyli plastyfikowany i granulowany PCW) i polwiplast (granulat obuwiowy PCW). Skład tego ostatniego dla jednej z odmian to około 50% czystego polichlorku winylu, 40% plastyfikatora - np. ftalanu di(2-etyloheksylu) lub mieszaniny ftalanu di(2-etyloheksylu) z ftalanem dibutylu, ftalanem izoamylu i adypinianem di(2-etyloheksylu).
Zastosowanie
Polimer ten jest stosowany w różnych gałęziach gospodarki:
do produkcji wykładzin podłogowych, stolarki okiennej i drzwiowej, akcesoriów (w postaci różnych listew wykończeniowych), rur i kształtek do wykonywania instalacji w budynkach, jako elewacja (siding), folii, elektroizolacji (np. przewodów i kabli elektrycznych) itp.
w medycynie: dreny, sondy, cewniki, strzykawki
do wyrobu opakowań, elementów urządzeń, płyt gramofonowych, drobnych przedmiotów itp.
pokrywanie powierzchni sportowych oraz innych, zakrytych i otwartych (czasem jako igelit)
w elektrotechnice polwinit stosowany jest jako izolacja w przewodach i kablach.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Poli%28chlorek_winylu%29