Zęby mądrości - definicja
Zęby mądrości (łac. dens serotinus, pot. "ósemki") ? zwyczajowe określenie trzecich zębów trzonowych u człowieka. Człowiek ma cztery takie zęby ? są one ostatnimi zębami z każdej strony, zarówno w szczęce, jak i w żuchwie.
Okres ich wyrzynania się jest bardzo różny ? najczęściej przypada między 17. a 21. rokiem życia, czasem jednak może trwać nawet do 40. Wyrzynaniu się zębów mądrości zwykle towarzyszy ból. Ponadto ósemki nie zawsze wyrzynają się całkowicie, mogą wychodzić pod nieprawidłowym kątem, a czasem nie pojawiają się wcale. Zęby mądrości uważa się za narządy szczątkowe u człowieka.
Są one najbardziej narażone na próchnicę ? zarówno ze względu na trudny dostęp do nich szczoteczką do zębów, jak i zaleganie w ich okolicach pokarmu. Ponadto biorą mały udział w rozdrabnianiu pokarmu, za to mogą wystawać pod innym kątem niż linia pozostałych zębów. Z tych wszystkich powodów panował niegdyś wśród dentystów pogląd, iż zęby te należy zawsze usuwać, jako mało przydatne człowiekowi, a niosące z sobą dużo różnych problemów. Obecnie odchodzi się od tego typu praktyk.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C4%85b_m%C4%85dro%C5%9Bci
Uszkodzenie protezy ? i co dalej?
Złamanie klamry protetycznej, uszkodzenia protezy czy też sytuacja, kiedy wypada z niej ząb, mogą przytrafić się każdemu. Kiedy pojawi się taki problem, należy z pewnością jak najszybciej udać się do specjalisty, który naprawi protezę, co umożliwi dalsze jej użytkowanie. Niekiedy zdarza się, że wypadek z protezą ma miejsce wtedy, gdy nie działają gabinety stomatologiczne, a więc późnym wieczorem lub np, w dni wolne od pracy. Z całą pewnością nie należy samemu naprawiać protezy ? zwykłe kleje są toksyczne i ich użycie może sprawić więcej problemów niż korzyści. W takich sytuacjach najrozsądniej jest skorzystać z pomocy pogotowia stomatologicznego, jakie działają w niemal każdym większym mieście.
O przyczynach powstawania próchnicy
Aby doszło do rozwoju próchnicy muszą jednocześnie zaistnieć cztery czynniki:
bakterie
cukry
podatność zębów
czas
Każdy z nich jest czynnikiem koniecznym, lecz niewystarczającym, do powstania próchnicy.
Bakterie
Głównymi bakteriami odpowiedzialnymi za rozwój próchnicy są L. acidophilus oraz paciorkowce, a z nich najważniejsze to Streptococcus mutans. Inne próchnicotwórcze bakterie to: S. salivarius, S. mitis, S. sanguinis, Enterococcus faecalis. Bakterie te są zdolne do zainicjowania procesu próchnicowego, poprzez wytwarzanie kwasów w wyniku metabolizowania cukrów (głównie kwas mlekowy). Zakwaszone środowisko (pH poniżej 5,5) sprzyja demineralizacji szkliwa.
Ponadto bakterie te uczestniczą w powstawaniu płytki nazębnej. Stanowi ona doskonałe środowisko dla rozwoju bakterii pierwotnie tlenowych, a z czasem względnie beztlenowych.
Cukry
Cukry są podstawą metabolizmu bakterii. Znajdują się w różnych pokarmach w różnych ilościach. Cukry występujące naturalnie w pokarmach mają niewielkie znaczenie dla rozwoju próchnicy. Większą rolę odgrywają rafinowane cukry sztucznie dodawane do pokarmów. Cukry różnią się swoim działaniem próchnicotwórczym. Najbardziej do jej rozwoju predysponują sacharoza, glukoza i fruktoza. Skrobia ma znikomy wpływ na rozwój próchnicy.
Substytuty cukru takie jak aspartam nie wywołują próchnicy.
Bakterie bytujące w płytce nazębnej reagują na zwiększone stężenie cukrów na trzy sposoby:
przyspieszeniem metabolizmu,
skróceniem szlaków metabolicznych ? metabolizm cukrów jest ograniczony tylko do glikolizy i wytworzenia kwasu mlekowego (co prowadzi do zakwaszenia płytki i demineralizacji twardych tkanek zęba),
polimeryzacją cukrów i ich zmagazynowaniem poza komórką (tak powstaje lepki, nierozpuszczalny polimer glukozy mutan, który stanowi główny element spajający płytkę nazębną).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pr%C3%B3chnica_z%C4%99b%C3%B3w#Przyczyny