Rodzina nie zawsze mają czas, aby zająć się starszym dziadkiem, z tego powodu należy pomyśleć o miejscach typu . Opieka oraz atmosfera w większości z nich jest dobra.Kto to jest pielęgniarka społeczna
Pielęgniarka społeczna ? pielęgniarka przygotowana w zakresie pracy socjalnej, współdziałająca w polepszaniu warunków zdrowotnych, w których funkcjonuje człowiek. Jej działania mają charakter pielęgnacyjno-opiekuńczy i społeczno-wychowawczy.
Działalność pielęgniarki społecznej dotyczy pielęgnowania zdrowia, zapobiegania chorobom i inwalidztwu, opieki nad obłożnie i przewlekle chorymi w domu, opieki nad niemowlęciem, kobietą w ciąży, matką karmiącą, osobami starymi i niedołężnymi. Występuje ona m.in. do różnych instytucji w imieniu pacjenta lub na jego prośbę oraz pomaga w umieszczeniu przewlekle chorych na oddziałach opieki długoterminowej. Do zadań pielęgniarki społecznej należy także m.in.:
udzielenie rodzinie chorego (lub opiekunom) informacji dotyczących postępowania z przewlekle lub obłożnie chorym, kalekim lub nieuleczalnie chorym pacjentem (opartych na zaleceniach lekarza leczącego);
zapewnienie pacjentom bezdomnym ubrania, miejsca pobytu (m.in. w schronisku, noclegowni, domu pomocy społecznej, domu samotnej matki, oddziale dla przewlekle chorych lub opieki długoterminowej) oraz pochówku (w razie zgonu);
występowanie do sądu rodzinnego o skierowanie dzieci pozbawionych opieki domowej do placówki opiekuńczo-wychowawczej;
kontrola środowiska chorego (warunków mieszkaniowych i rodzinnych) mająca zapewnić mu pomoc lub skierowanie w odpowiedniej placówki (m.in. domu pomocy społecznej lub zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego);
pomoc w stworzeniu warunków do odbycia połogu samotnym matkom po wypisaniu ich ze szpitala;
pomoc w adopcji (m.in. przewiezienie dziecka do rodziny zastępczej lub oddziału proadopcynego).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pielęgniarka_społeczna
O starości
Granica między wiekiem średnim człowieka a starością jest płynna i zmieniała się w ciągu wieków. W czasach prehistorycznych ludzie dożywali 30 (Neandertalczyk z Krapiny) - 35 lat (szkielety z Sima de los Huesos w Atapuerca). W starożytności człowiek 35-40-letni był uważany za człowieka starego. Średnia długość życia, a co za tym idzie "granica" starości na świecie bardzo wydłużyła się w XVIII, XIX oraz XX wieku, wraz z poprawą warunków życia, rozwojem medycyny oraz upowszechnieniem takich wynalazków jak np. kanalizacja, które podwyższały poziom higieny, oraz wynalezieniem szczepionek, które zapobiegały chorobom (zob. też oczekiwana dalsza długość trwania życia).
Zwiększenie długości życia skutkowało pojawieniem się dziadków co zwiększało szansę przeżycia młodych osobników, było skorelowane z rozwojem relacji społecznych i przekazywaniem doświadczeń.
W kulturach na całym świecie ludzie w podeszłym wieku byli zwykle obdarzani dużym szacunkiem - niekiedy nawet czcią - jako ludzie bardziej doświadczeni i mądrzejsi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Starość
Dom starców- trudna decyzja
Czasami trzeba kogoś z rodziny umieścić w ośrodku z całodobową opieką, jednak jak taki ośrodek wybrać? Przede wszystkim ważne jest, aby ta osoba chciała tam przebywać więc najważniejszym czynnikiem może być wybór właśnie głównego interesanta. Ciężko bowiem będzie, aby senior dobrze czuł się w miejscu w którym mu się nie podoba. Kolejna ważną sprawą jest odległość od naszego miejsca zamieszkania, bowiem będzie to determinowało częstość naszych odwiedzin,a powinny być one jak najczęstsze.
Opieka medyczna i pielęgniarska oraz ogólne wrażenie personelu jest ważne, aby zapewnić potrzebującemu odpowiednią opiekę medyczną oraz dobry stan zdrowia i samopoczucia. Personel powinien być miły i cierpliwy, więc jeżeli tylko coś zwróci naszą uwagę, powinniśmy porozmawiać z dyrektorem i rozwiać wszelkie wątpliwości.